Ο ΣΚΟΠΟΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ο Σκοπός στα Αρχαία Ελληνικά εκφράζεται με: (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής § 132):

1) Με τελική ή αναφορική τελική πρόταση (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής §§164,177.2)

2) Με τελική μετοχή (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής § 101.3)

3) Με απαρέμφατο του σκοπού (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής § 132.ε)

4) Με επιρρηματικό κατηγορούμενο που δείχνει σκοπό (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής §11)

5) Με επιρρηματική  αιτιατική ή αιτιατική του σκοπού (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής § 45.3)

6) Με εμπρόθετους προσδιορισμούς (Συντακτικό της Αρχαίας Ελληνικής σελ.182 και εξής) καθώς και με τις καταχρηστικές προθέσεις (Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής § 365.2) ἕνεκα ή ἕνεκεν+γενική ή χάριν+γενική

7) Με κάθε ρήμα ή ρηματική έκφραση που φανερώνει μελλοντικό επιδιωκόμενο σκοπό του Υποκειμένου της πρότασης πχ το ρήμα στοχάζομαι