ΜΑΧΕΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΚΑΝΝΩΝ ΤΑΝΝΕΜΠΕΡΓΚ ΣΤΑΛΙΓΚΡΑΝΤ

 

 

ΛΑΤΙΝΙΚΑ Β΄ΜΑΘΗΜΑ ΧΙ LECTIO UNDECIMA

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΗΓΗ 1

Στις αρχές του 3^ου αι. π.Χ. το καρχηδονιακό κράτος μπορούσε να συγκροτεί μισθοφορικά εκστρατευτικά σώματα 40.000-50.000 ανδρών και παράλληλα να παρατάσσει για την άμυνα  της Καρχηδόνας δυνάμεις ως 30.000 και περισσότερων πολιτών και να επανδρώνει στόλο 300 περίπου πλοίων.

Παρά τις τεράστιες απώλειες των τριών πρώτων ετών του Β΄ Καρχηδονιακού πολέμου (60.000-70.000 άνδρες), η Ρώμη ήταν σε θέση επί δέκα συνεχή έτη να διατηρεί υπό τα όπλα 200.000 περίπου άνδρες, Ρωμαίους και συμμάχους, και να επανδρώνει στόλο 200 και περισσότερων πλοίων. Για το έτος 225 π.Χ. ο Πολύβιος υπολόγιζε το σύνολο των στρατευσίμων Ρωμαίων και των συμμάχων τους σε 700.000 πεζούς και 70.000 ιππείς.

Τέλος, για την ποιοτική τους αξιολόγηση, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι συνδύαζαν την αφοσίωση στο κράτος ενός αποτελούμενου από πολίτες στρατεύματος με την τεράστια πολεμική πείρα που είχαν αποκτήσει κατά τη δοκιμασία του Β΄ Καρχηδονιακού πολέμου. Όσον αφορά την ηγεσία ο Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων μπορούσε να συγκριθεί  με τους μεγαλύτερους στρατηλάτες που είχε να επιδείξει η ελληνιστική στρατιωτική παράδοση.

ΙΕΕ Τόμος Ε΄ σελ. 9-11

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΗΓΗ 2

Σύμφωνα με τον Λίβιο στη μάχη των Καννών σκοτώθηκαν περίπου 8.000 απ' τους γενναιότερους άνδρες του Αννίβα ενώ ο Πολύβιος αναφέρει πως σκοτώθηκαν 5.700 στρατιώτες του καρχηδονιακού στρατού: 4.000 Γαλάτες, 1.500 Ισπανοί και Αφρικανοί και 200 ιππείς  και λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών και τραυματιών στη μάχη δεν ήταν σε θέση να αρχίσει επίθεση κατά της Ρώμης. Ακόμη κι αν ο στρατός του ήταν σε πλήρη ισχύ, η επιτυχής πολιορκία της Ρώμης απαιτούσε την κατάληψη της ενδοχώρας, προκειμένου να διασφαλίσει την τροφοδοσία του και να διακόψει την παροχή πολεμοφόδιων στους Ρωμαίους.

Παρά τις μεγάλες απώλειες στις Κάννες, την αποστασία μερικών συμμάχων της, η Ρώμη είχε ακόμη άφθονο έμψυχο υλικό, κάτι που της έδινε την ευκαιρία να διατηρήσει τον έλεγχο της στην Ιβηρία, τη Σικελία και τη Σαρδηνία, παρά την παρουσία του Αννίβα στην Ιταλία. Ξεκίνησε την επιστράτευση ολόκληρου του ανδρικού πληθυσμού της Ρώμης, ακόμη και σκλάβων και με αυτό τον τρόπο είχαν και πάλι περισσότερο στρατό από ό,τι οι Καρχηδόνιοι. Αυτό ανάγκασε τον Αννίβα να επιστρέψει στην Αφρική μετά την εισβολή εκεί των Ρωμαίων, για να δώσει την μάχη της Ζάμας, που σήμανε το τέλος του πολέμου με πλήρη επικράτηση των Ρωμαίων.